“Het is allemaal niet zo gegaan zoals ik had verwacht’, kijkt Wierenga terug op zijn comeback bij De Weide. “De eerste maanden verliepen zeer moeizaam. De ploeg draaide niet en dat gold ook voor mij persoonlijk. Uiteindelijk heb ik daarom besloten terug te keren bij Hoogeveen, omdat ik daar een hele leuke tijd heb gehad. De sfeer en passie van de supporters en vrijwilligers passen beter bij mij dan wat ik bij De Weide aantrof. Wat anderen mensen ervan denken dat ik nu weer switch, interesseert mij niet.”
De sportieve ambities hebben zeker niet de doorslag gegeven. “De gezelligheid en sfeer staan bij mij op nummer één’’, merkt Wierenga lachend op. “Maar natuurlijk kom ik ook om te presteren. We hebben een goede en brede selectie, waarin ik goed pas. Daar komt bij dat ik aan het enige kampioenschap dat ik heb mogen meemaken graag een tweede wil toevoegen. Ik verwacht ook dat ik weer topfit ben.’

Kampioen

Wat betreft die leuke herinneringen aan Hoogeveen doelt hij op zijn periode van 2017 tot 2019 toen hij voor de zondatak speelde en voor het eerst in zijn loopbaan kampioen werd en promoveerde naar de Hoofdklasse. “Sportief was het de beste tijd uit mijn voetbalcarrière. Met veel mensen bij de club heb ik nog steeds goed contact. Dat is bijvoorbeeld het geval met Andy Kreeft die ook de overstap van de zondag naar de zaterdag maakt. Zij hebben mij uiteindelijk toch over de drempel geholpen om terug te keren.”
Over zijn rol in het kampioensjaar is de middenvelder bescheiden. “Als de keeper Nick Borgman al beter kan voetballen dan jou, dan heb je normaal gesproken een probleem. Het paste echter allemaal precies. Ik deed wat ik kon doen en speelde in dienst van de ploeg. In de eerste klasse lukte dat prima. Een jaar later zag je in de Hoofdklasse wel dat de intensiteit toch te hoog was voor mij.”

Abrupt einde

In maart zette Wierenga vervolgens abrupt een punt achter zijn tijd bij Hoogeveen zondag. “In het begin van het seizoen speelde ik nog best wel veel. Uiteindelijk raakte ik geblesseerd en werd de selectie in de winterstop verder versterkt. Toen had ik al wel door dat het moeilijk zou worden. Vervolgens stapelde de irritatie zich op en barstte de bom toen ik niet speelde in de bekerwedstrijd tegen HZVV. Die wedstrijd was zo belangrijk voor mij. Tijdens de wedstrijd heb ik mij toen ingehouden, maar de beslissing om per direct te stoppen stond toen al vast. Ondanks mijn warme gevoelens voor de club, heb ik daar ook geen moment spijt van gehad.”