Ondanks de teleurstelling kijkt Ten Cate met een goed gevoel terug op zijn tijd bij de Drentse eredivisionist. “Ik heb een ontzettend leuke tijd gehad en ook mooie momenten meegemaakt. Het was altijd al mijn droom om bij een BVO te voetballen en dat is gelukt. Ik heb op een hoog niveau kunnen trainen en tegen goede tegenstanders kunnen spelen. Ik heb er dan ook absoluut geen spijt van dat ik destijds de stap heb genomen.”
Hij kwam bij FC Emmen op het moment dat de club net was gepromoveerd naar de eredivisie. “De club kreeg hierdoor een enorme boost en dat merkte je ook bij de jeugdopleiding. We kregen ook veel voorbeelden te zien van het eerste elftal. De stap naar de hoofdmacht werd natuurlijk wel veel groter, waardoor er minder jongens doorstromen naar de senioren. Iedereen was echter enorm trots op de club en straalde dat ook uit.”

Valse start

Na zijn overstap vanuit de JO17 van Hoogeveen was er meteen sprake van een valse start. “Ik kwam binnen met een blessure. Ik moest een knieoperatie ondergaan, waardoor ik de eerste helft van het seizoen al moest toekijken. In februari stond ik weer op het veld en was het meteen flink aanpoten. Vooral bij het positiespel ging het zoveel sneller dan ik gewend was en dan begin je ook nog eens met een achterstand. Uiteindelijk heb ik wel mijn wedstrijden kunnen spelen.”
Dit seizoen maakte hij onderdeel uit van de JO19-selectie en sloeg de pech opnieuw toe. “Ik viel regelmatig in en het ging steeds beter. Totdat ik opnieuw geblesseerd raakte. Hierdoor bleef ik telkens achter de feiten aanlopen. Uiteindelijk stond ik meer op de tribune dan op het veld en was wel duidelijk dat een langer verblijf er ook niet in zou zitten.”
Ten Cate is zeer te bespreken over de begeleiding bij de Emmenaren. “Die is zeer goed. Ook toen een langer verblijf er in inzat heeft de trainer mij geholpen en ook meegedacht over een nieuwe club. Ik kon ook altijd bij hem terecht voor vragen en heeft mij ook nog regelmatig gebeld.”

Belangstelling andere clubs

Uiteindelijk viel de keuze op een terugkeer naar Hoogeveen. “Ik heb nog wel even getwijfeld, want er was ook belangstelling van andere clubs. Uiteindelijk was de keuze toch niet zo moeilijk. Bij Hoogeveen hebben ze een goede trainer en technische staf, waardoor ik mij hier goed kan blijven ontwikkelen. Daarnaast is Hoogeveen is toch mijn club. Bij Hoogeveen hoop ik weer plezier te hebben en zoveel mogelijk te spelen. Bij de zaterdag moet ik dat laatste natuurlijk eerst ook nog maar zien te bereiken, maar ik denk dat de kans groter is dan bij de zondagtak.”
De goede sfeer was mede doorslaggevend. “Een paar jongens ken ik nog vanuit de JO19, zoals bijvoorbeeld Yorno Lunenborg. Hem heb ik ook gesproken en hij was lovend over de sfeer binnen de spelersgroep. Het zegt ook genoeg dat er niemand weggaat en dat ervaren jongens als Jelmer Wierenga en Andy Kreeft ook de stap maken. Van dat soort jongens hoop ik ook veel te leren komend seizoen.”
Over zijn favoriete positie bestaat in ieder geval geen onduidelijkheid. “Dat is dezelfde positie als Guido. Ik heb bij FC Emmen ook wel als back en laatste man gespeeld, maar mijn voorkeur gaat echt uit naar de rol van aanvallende middenvelder”, vertelt het talent met een glimlach.